Bu çok uzun bir, zor öğrenme süreci.

Kolayca kolye yapabilirsiniz, bir çift küpe, bir bilezik, doğru aletlere sahip bir yüzük bile. Temel malzemelerle başlamanızı öneririm: hafıza teli, kıvrımlar, ıstakoz pençeleri, kargaburun, çeşitli boyutlarda ve renklerde tohum boncukları, ve atlama halkaları. Bana göre küpeler en kolayı, her mücevher üreticisinin kendi nişleri olmasına rağmen. Kolyelere başladım, temel diş açma.

Peki nasıl takı yapabilirim?, sen sor? Artık bakmıyorum bile. Ellerim sadece hareket ediyor.

İlk yıl, her gün kanıyorlar.

İkinci yıl, nasırları oluştu ama yine de dengesiz bir şekilde hareket ettiler.

Üçüncü yıl, daha istikrarlı büyüdüler.

İlk kolyemi yaptığımdan bu yana on üçüncü yılımdayım. Ellerimi pensemin üzerine koyduğumda, bana sıcak geliyorlar. Sanki beni eve davet ediyorlar. Parmaklarım onların etrafında büyüdü, her zaman mükemmel uyum. Ellerimin kaslarında, ben büyürken on üç yıl boyunca her gün aletlerimi sıkıca tutmamdan dolayı çoğu insanda olmayan girintiler var. Parmaklarım mücevher kutumun üzerinde piyano çalan bir piyanist gibi hareket ediyor, Bu tür enstrümanlara dair çoğu kişinin sahip olmadığı aşinalık ve güvenle. Ve daha sonra, başladığımda… artık bakmıyorum. Teli döngüye alın. Kıvrımı sıkın. Boncuğu ipliğe geçirin. Zincire takmadan önce tokayı kontrol edin. Bu bir dans, benim küçük senfonim. Her parçasını kontrol ediyorum, her hareketli parça. Ve bunu kendimi bildiğim gibi biliyorum. Hareketler benim için nefes almak kadar ikinci doğam.