To jest bardzo długie, trudny proces uczenia się.

Z łatwością możesz zrobić naszyjnik, parę kolczyków, bransoletka, nawet pierścionek z odpowiednimi narzędziami. Sugeruję zacząć od podstawowych materiałów: przewód pamięci, zaciski, pazury homara, szczypce igłowe, koraliki w różnych rozmiarach i kolorach, i pierścienie skokowe. Według mnie najłatwiejsze są kolczyki, chociaż każdy producent biżuterii ma swoją niszę. Zaczęłam od naszyjników, podstawowe gwintowanie.

Ale jak zrobić biżuterię, pytasz? Już nawet nie patrzę. Moje ręce po prostu się poruszają.

Pierwszy rok, krwawiły codziennie.

Drugi rok, rozwinęły się odciski, ale nadal niepewnie wykonywały ruchy.

Trzeci rok, stały się bardziej stabilne.

Mam już trzynaście lat, odkąd zrobiłam swój pierwszy naszyjnik. Kiedy kładę ręce na szczypcach, wydają mi się ciepłe. Jakby witali mnie w domu. Moje palce urosły wokół nich, zawsze idealnie dopasowane. Mięśnie moich dłoni mają dosłownie wgłębienia, których nie ma większość ludzi, ponieważ codziennie przez trzynaście lat, gdy dorastałem, mocno ściskałem moje narzędzia. Moje palce poruszają się po szkatułce z biżuterią niczym pianista po pianinie, ze znajomością i pewnością, której większość nie posiada w stosunku do takich instrumentów. A potem, kiedy zaczynam… Już nie patrzę. Zapętlić przewód. Ściśnij zacisk. Nawlecz koralik. Przed założeniem łańcuszka sprawdź zapięcie. To taniec, moja mała symfonia. Kontroluję każdą jego część, każdy ruchomy element. I wiem to tak, jak znam siebie. Ruchy są dla mnie tak samo drugą naturą jak oddychanie.